Goodbye Laos, hello Cambodia

Sua s’dei ( hallo in het Cambodjaans)

Na bijna 40 dagen in het mooie Laos zijn we door gegaan naar Cambodja.

Op 18 januari hebben Vera, Emelie, Nico, Thomas en ik de boot en bus genomen naar Ban Lung, een plaatsje in Noordoost Cambodja. Lev had ondertussen een motor gekocht en zou met de motor komen. En Joeri en Andrew zijn 1 dag eerder naar Ban Lung gegaan. Het was een lange reis.

Bij de grens moesten we een hele tijd wachten om onze visums te regelen voor Cambodja. Ze vroegen zowat voor elk formuliertje geld en na vele formulieren invullen en in totaal 30 dollar betaald te hebben kregen we dan eindelijk een visum van 31 dagen.

Je kunt in Cambodja met de Cambodjaanse riel betalen en met de dollar. Als je hier pint krijg je dollars en als je met dollars betaald krijg je riel terug, heel apart om met 2 soorten geld te kunnen betalen.

We zijn naar het hotel gegaan waar Joeri en Andrew ook sliepen en ze hadden nog genoeg kamers dus we sliepen met de hele groep in het zelfde hotel, dat was wel weer gezellig.

Ban Lung is een klein dorpje, en het ligt in een heel zanderig gebied, het zand is rood en alles zit dan ook onder het rode stof hier. Ongelooflijk dat mensen hier willen wonen, vele mensen lopen met mondkapjes op en niets is echt schoon hier. We zijn hier 3 nachten gebleven. We hebben een dagje rondgelopen en het dorpje bekeken, er was een markt en de mensen die op de markt spullen verkopen zitten in hangmatjes. Dat was wel grappig om te zien. S ’avonds zijn we naar een optreden gaan kijken van een bekende Cambodjaanse popgroep.

Ik heb met Lev en Sonya een Engels meisje dat ook in het hotel sliep een dagje een scooter gehuurd. Scooter rijden gaat hier een stuk moeilijker dan in de andere landen waar ik was omdat de wegen niet van asfalt zijn maar van zand. We moesten dan ook een stofkapje op en we zaten helemaal onder het zand de hele dag. We zijn naar wat watervallen gaan kijken, bij 1 van die watervallen zat een familie te barbecueën en ze vroegen of we zin hadden om bij hun te komen zitten. We kregen een biertje en mochten mee-eten. Het was leuk om even met locals te eten en te drinken, het waren erg aardige mensen.

Na 2 dagen en 3 nachten in Ban Lung zijn Andrew, Vera, Joeri en ik met de minibus verder gegaan. De groep ging uit elkaar want iedereen wilde ergens anders heen. Ik ben uitgestapt in Kratie en heb afscheid genomen van de rest van de groep, Andrew en Joerie gingen door naar Phom Pen en Vera ging naar Kep. Nico en Thomas gingen naar Sambor. Lev en Emelie zouden op de motor naar Kratie komen. De rit naar Kratie duurde 5 uur.

Kratie is een klein dorpje en steld net als Ban Lung niet zoveel voor. Het was hier gelukkig niet zo stoffig als in Ban Lung. Ik vind Cambodja tot nu toe niet zo mooi als Laos. De natuur is niet zo mooi hier, heb nog geen berg gezien en de velden en bomen zien er verdord uit. Het is hier ook stukken warmer dan in Laos, weer lekker zweten de hele dag.

Ik wilde naar Kratie omdat daar zoetwater dolfijnen zijn die in de Mekong rivier zwemmen en die wilde ik graag zien. Ik heb een toertje gedaan in Kratie achter op een scooter, we zijn naar een tempel gaan kijken en naar de dolfijnen. Het was geweldig om de dolfijnen te zien, we zaten in een boot op de Mekong rivier en de dolfijnen kwamen steeds even boven. Heb helaas geen foto’s van de dolfijnen kunnen maken, steeds als ik een foto wilde maken waren ze alweer onder het water.

Na 2 nachten in Kratie heb ik afscheid genomen van Lev en Emelie. Ze gingen op de motor door naar Siem reap en ik wilde door naar Kopong Cham. Na weken lang te hebben gereisd met een groep ben ik dus weer alleen aan het reizen. Het is even wennen maar toch ook wel weer fijn om alleen te reizen, omdat ik nu weer kan doen waar ik zin in heb zonder dat ik rekening hoef te houden met de rest van de groep. Ik heb een bus genomen in Kratie en tegen de bus chauffeur gezegd waar ik uit wilden stappen en gevraagd of hij me even wilden zeggen wanneer we er waren. Ik ben in slaap gevallen en de buschauffeur was vergeten mij te zeggen waar ik eruit moest en toen ik wakker werd waren we al bijna in Phom pen. Ik ben nu dus niet in Kopong Cham maar in Phom pen, de hoofdstad van Cambodja.

Ik heb hier voor 3 dagen een fiets gehuurd, echt gekkenhuis hier in deze stad, zo druk overal, en als je met je fietsje hier door de stad fiets moet je echt heeel goed opletten. Ik ben naar het nationale museum gaan kijken, maar dat vond ik niet zo heel bijzonder. En heb een dagje de gruwelijkheden van Pol Pot bekeken. Eerst een documentaire gezien over Pol Pot, daarna ben ik naar the killing fields gegaan. Op the killing fields zijn duizenden mensen vermoord, en hun schedels en botten zijn opgeslagen. Er was een museum waar je kon zien wat er allemaal gebeurd is in die tijd, soms moest ik even slikken na hetgeen ik allemaal las en zag. Foto’s van baby’s die tegen een boom dood werden geslagen…. enz. Erg heftig allemaal .Na the killing fields ben ik naar het genocide museum gegaan. Het genocide museum was voor de tijd van Pol Pot een school maar Pol Pot heeft er kantoor 21 van gemaakt. Hier werden mensen gevangen gehouden, gemarteld en vermoord. Er waren kleine kamertjes gemaakt voor de gevangen en in sommige lokalen werden de mensen gemarteld op bedden. Ik heb vele foto’s gezien en ben door de lokalen gelopen waar de kleine kamertjes waren. Ik kan veel hebben maar deze dag met al die gruwelijkheden die ik zag en las is me toch wel bijgebleven. Erg schokkend wat hier allemaal is gebeurd…. De foto’s zijn dan misschien deze keer ook wat minder leuk om naar te kijken…

Morgen ga ik door naar Sihanoukville een plaatsje aan de zee. Weer even lekker een paar dagen relaxen op het strand…..daar heb ik wel weer zin in…..

Tot schrijfs..

Liefs Carin xxx