Magisch Bukit Lawang.

Hallo lieve mensen,

WAUW!!!  Ik ben pas 5 dagen in Indonesie en ik hou nu al van Sumatra! Ik wilde een nieuw avontuur en verandering  en spanning en sensatie na Hua Hin, nou dit alles heb ik in 5 dagen allemaal al gekregen. Geweldig! En wat een magisch plekje heb ik gevonden zeg, ongeloofelijk.

Maar ik zal vooraan beginnen..

De vlucht naar Medan duurde maar 2,5 uur en voor ik er erg in had stond ik weer in een ander land. Het was al donker toen ik aankwam en na wat rond gelopen te hebben op het vliegveld ben ik naar buiten gelopen om een taxi te zoeken. Het nieuwe vliegveld van Medan ligt zo’n 30 km buiten de de stad en alles ziet er nieuw en lux uit. Na een uurtje in de taxi te hebben gezeten kwamen we aan in Medan.

 Het blijft toch altijd weer spannend als je in het donker als vrouw alleen in een moslimland in een auto stapt en de adrenaline raast dan ook  door mijn aderen op zulke momenten. Het is misschien raar maar ik hou wel van die spanning, dan zit je in zo’n taxi van alles te denken of hij me wel echt daarheen brengt en of  me niet ergens gaat verkopen  en dan moet ik altijd weer lachen om mijn eigen rare gedachten en zeg dan tegen mezelf, heb vertrouwen dat komt goed en het komt altijd goed. :-)

Medan is echt weer zo’n typische hoofdstad in Azie, heel druk en chaotisch en smerig, deze stad staat bij mij nu op de eerste plaats van de meest niet fijne hoofdstad van alle landen die ik heb gezien in Azié  Het is moeilijk te beschrijven hoe het voelde toen we Medan in reden, de energie van deze stad voelde helemaal niet prettig en ik dacht hier ga ik niet in mijn uppie in het donker een kamer zoeken want je zag geen één vrouw op straat alleen maar mannen. Ik heb de chauffeur gevraagd of hij me voor de deur van een goedkoop hotel af wilde zetten. En dat heeft hij netjes gedaan en daar was ik heel blij mee. Het voelt altijd weer heel prettig als je na die spanning in zo’n  taxi  heelhuids op bestemming aankomt.

Hij bracht me naar het Residence hotel en ook in dit hotel hing die niet fijne energie. Je word hier heel erg aangekeken als alleen reizende blanke vrouw en niemand is echt vriendelijk, ze doen wel vriendelijk maar je voelt dat ze op je neer kijken en dat voelt niet zo fijn. Ik ben de volgende dag dan ook heel vroeg opgestaan en heb uitgecheckt. Een man van het hotel bracht me naar het busstation en tijdens deze rit zag ik Medan voor het eerst bij daglicht. Pfff wat een stad zeg, te gek voor woorden. Ik heb respect voor de mensen die in zo’n stad wonen want ik zou dat nog geen week volhouden. Ik heb helaas geen foto’s van deze stad omdat ik hier niet zo graag rondliep en alleen maar in taxi en bus zat in deze stad en ook niet zo graag mijn camera tevoorschijn haalde.

Bij het bus station aangekomen zag ik alleen maar lokale busjes, en dat zijn kleine oranje vieze minivannetjes. er was niet een echt busstation waar je kaartjes kon kopen maar de busjes stonden gewoon langs de weg en dan kon je instappen. Er was geen grote bus of toeristen vervoer.  Dus er zat niks anders op en ik moest met zo’n lokaal busje naar Bukit Lawang. Ik heb gevraagd welk busje naar Bukit Lawang ging en ben ingestapt. Er zat nog niemand in het busje en ik dacht,  cool ik heb een busje voor mezelf. Ik vroeg aan de chauffeur hoe lang de rit zou duren en hij zei 3 uur dus ik dacht oke dat is gelukkig niet zo lang. Er sprongen 2 mannen in het busje en die gingen achter me zitten en ik schrok daar even van, ze vroegen geld voor de busrit. Ik had gelezen op internet dat een busritje met een lokaal busje hooguit 20000 roepiah  koste maar ze wilde 70000 roepiah hebben. Ik gaf 2 briefjes van 50000 en zat te wachten op mijn wisselgeld maar ze gaven niks terug, ik vroeg om mijn wisselgeld en 1 van hun zei dat is fooi voor ons. En ik dacht oke  hier ga ik verder maar niet op in, niet in deze stad en niet bij deze mensen. Ik word hier terplekke geript dacht ik bij mezelf maar in euro's is 100.000 roepiah maar een eurootje of 6 dus ik dacht laat maar. En heb het hierbij gelaten. Ze zijn daarna weer uitgestapt en toen vertrok het busje.  De rit duurde idd 3 uur maar voor mijn gevoel duurde die het dubbele. Wat is het openbaar vervoer in Medan gestoord zeg.

We stopte denk ik in het begin om de 10 minuten om mensen op te pikken in de stad. Als je met lokaal vervoer reist dan ben je over het algemeen de enige buitenlander en  meestal is dat wel leuk maar niet in Medan. Uiteindelijk waren er 20 mensen in het busje gepropt en ik zat opgevouwen in een hoekje op een bankje. Ik dacht dit lijkt wel een film zeg, en ook al voelde het niet zo prettig zo in zo’n hoekje in een overvol busje in een verschrikkelijke stad  vol mensen die je niet zo vriendelijk aankijken toch zag ik de lol er wel van in en vond ik het super dat ik dit allemaal mee mocht maken.

De rit was echt een dollemans rit, de wegen zijn heeel slecht hier  en smal, overal kuilen en bulten in de weg dus je kon niet echt makkelijk blijven zitten. Het verkeer hier is in mijn ogen gevaarlijk maar voor deze mensen blijkbaar normaal. Ze rijden heel hard over de kuilen en bulten en scheuren als een gek door de straten. Ik heb een paar keer gedacht toen de chauffeur in ging halen of een tegenligger, dit is het einde, dus ook tijdens deze rit raasde de adrenaline door mijn aderen, en moest ik meerdere malen tegen mezelf zeggen, heb vertrouwen dit komt goed… heel spannend allemaal.

De natuur in Indonesie is prachtig en ik heb genoten van het uitzicht tijdens de rit ondanks de capriolen van de chauffeur. En na 3 uur  kwamen we dan eindelijk heelhuids aan in Bukit Lawang en kon ik weer opgelucht adem halen en lachen omdat het toch weer goed is gekomen.

En tja, Bukit Lawang… dat is een verhaal apart.  In 1 woord……… WAUW!!!

De energie die er hangt, zo’n relaxte vibe heerlijk. En het ligt langs een rivier midden in de jungle. Het was net of ik weer een andere wereld in stapte na Medan. Het voelt hier geweldig!! En wat is het hier mooi zeg..ongelooflijk. Ik was meteen al de spanning van de dag en nacht ervoor vergeten.

Ik had een kamer geboekt bij een guesthouse langs de rivier, Junia guesthouse. En dit was een super keuze want het is hier helemaal te gek. Ik heb een mooi klein bungalowtje vlak langs de rivier met een terrasje en een hangmatje en een mooi tuintje aan de voorkant en uitzicht op de jungle en de rivier. Ze hebben hier een mooi restaurant en het ziet er allemaal even mooi uit. Toen ze me naar mijn bungalowtje brachten zaten er apen in de boom voor mijn terrasje en apen op het dak, was echt super leuk om te zien. In de boom voor mijn bungalowtje leeft een slang, een hele mooie slang. En ook dat vind ik prachtig.  En er vliegen hier heel veel mooie vlinders rond en dat is helemaal te gek. Als ik hier ’s avonds in mijn bedje lig dan hoor je jungle geluiden op de achtergrond en soms schrik ik wakker omdat er weer een aap op mijn dak springt, echt lachen.

De mensen die hier wonen zijn de batak mensen, een stam uit de jungle  en er wonen 700 mensen in dit dorpje,  ze zijn allemaal super aardig en leuk en ze lachen veel. Ik vind de mensen in Indonesie mooier qua uiterlijk dan Thaise mensen en de taal klinkt  fijner, een stuk minder agressief dan de Thaise taal.

Bukit Lawang is een dorpje met een verhaal, er is hier veel gebeurd,  in 2003 was er een  zware overstroming van de rivier en Bukit Lawang heeft daar heel veel onder geleden, alles was ineens weg en vele mensen hier hebben familie en vrienden verloren. Toen ze nog maar net van de schrik waren bekomen door de overstroming en hard aan het werk waren om Bukit Lawang weer op te bouwen  kwam in 2004  de grote Tsunami en weer verloren mensen vrienden en familie en was alles nog erger dan het jaar ervoor.

Omdat de regering hier niet veel deed om deze mensen te helpen hebben ze de eerste 3 jaar na de Tsunamie in een  hel geleefd vertelde ze me. Maar ondanks dat hier zoveel gebeurd is toch hebben deze mensen samen de kracht gevonden om hun dorpje in de jungle weer op te bouwen. En het heeft ze sterker dan ooit gemaakt denk ik want ze hebben stuk voor stuk een hele sterke band met elkaar en ze lachen de hele dag  en zijn allemaal spiritueel gegroeid door alle ellende en ik heb zoveel bewondering en respect voor deze mensen want wat ze hier weer opgebouwd hebben is een heel bijzonder magisch plekje geworden.  

De batak mensen noemen zichzelf de flexibele moslims en kijken ’s avonds niet of weinig tv, en ze houden zich ’s avonds  bezig met muziek maken, zingen, bier drinken en jungle weed roken. Ik vind flexibele moslims eigenlijk wel heel leuk. Als je ‘s avonds door Bukit Lawang loopt hoor je overal gitaar muziek en getrommel en je hoort  overal mensen zingen. Ze zitten in groepjes en ze zingen allemaal luidkeels mee,  en ook de toeristen zingen gezellig mee. Ze zingen liedjes uit Indonesie maar ook Engelse liedjes uit de top 40.  De meeste jongens kunnen gitaar en drum spelen en hebben een goede stem en het is onvoorstelbaar hoe mooi het klinkt hier ’s avonds in de jungle langs de rivier.

De eerste dag dat ik hier was heeft 1 van de jongens die bij Junia guesthouse werkt me meegenomen om Bukit Lawang te verkennen.  We zijn rond gaan lopen en ik kan nog steeds alleen maar zeggen.. WAUW!!  Geen woorden voor… zo mooi. Er groeit hier van  alles, en er zijn palmolie bomen, rubber bomen, kaneel bomen, kruidnagel, cacaobomen, lemon gras in het wild, wilde ananassen echt te veel om op te noemen. De huisjes en guesthouses hier die deze mensen na de tsunamie hebben gebouwd zijn stuk voor stuk even mooi. En al de jungle geluiden en het geluid van de rivier maakt alles nog specialer.

We zijn naar het kindertehuis gaan kijken. Na de 2 rampen waren er veel wezen in dit dorpje en een Nederlandse vrouw, Saskia en haar Indonesische man die hier woonde bedachten samen om een kindertehuis te gaan bouwen om daar alle weeskinderen op te vangen. Omdat er niks meer was hier na de tsunamie dan alleen de jungle hebben ze alles vanaf de grond af op gebouwd, midden in de jungle. Ik heb foto’s gezien hoe het was voor dat ze gingen bouwen en ik kan alleen maar zeggen WAUW…RESPECT!!! Ze hebben een heel mooi plekje opgebouwd voor deze kinderen, er wonen nu nog 13 kinderen waar voor ze zorgen. Maar ze zin begonnen met 50 kinderen. Ze hebben alles opgebouwd zonder hulp van de regering en ze verdienen hun geld voor de verzorging enz met de rubberbomen plantage die ze zelf hebben aangelegd.  Onvoorstelbaar wat deze 2 mensen hier neer hebben gezet en wat ze doen voor deze kinderen, geweldig!

De zaterdag avond is hier de uitgaans avond, dan gaan de mensen naar de kroeg of discotheek en drinken ze heeel veel bier en roken ze heel veel jungleweed en dan spelen er overal bandjes met goede muziek en de muzikanten zijn uiteraard allemaal bewoners van hier. Ik ben met ze mee gegaan op zaterdagavond en het was super gezellig

Op zondag is het hier druk in het dorpje, want dan komen er vele mensen vanuit Medan naar Bukit Lawang om lekker de hele dag aan de rivier te liggen en samen met de kinderen en familie te barbequen en te zwemmen. In Medan wonen volgens mij geen flexibele moslims en de vrouwen lopen daar allemaal met hoofddoekjes en die zie je dan op zondag hier. Heel apart om de hele week geen hoofddoekje te zien en op zondag heel veel.  Jonge meisjes van een school uit Medan krijgen Engelse les op school en vaak krijgen ze dan de opdracht om een toerist te intervieuwen om zo hun Engels te verbeteren en ze hebben mij geintervieuwd, dat was erg leuk want de 2 meisjes waren erg leuk en maakte veel grapjes.

Ik ben zondag met de jongens die hier werken meegegaan naar de rivier en ze hebben een hele kip gebarbequed en we hebben heerlijk gegeten aan de rivier. Het was heel bijzonder om dit te mogen meemaken, want dit is echt een plekje voor de lokale mensen en het was heel leuk om al deze vrolijke mensen in en langs de rivier te zien,  ik denk als ik goed geteld heb heb ik nog 2 toeristen meer rond zien lopen waaronder Rob een jongen uit Nieuw Zeeland die een praatje kwam maken tijdens de barbecue.

Ik ben 1 dag een trekking gaan doen in de jungle met een gids. Het was soms best zwaar, veel klimmen en de paden waren soms erg glad maar het was een geweldige ervaring!! De jungle is prachtig en je hoort zoveel geluiden die je bij ons in het bos niet hoort van dieren die alleen in de jungle leven dat is super om te horen.

Zoals ik al heb verteld staat Bukit Lawang bekent om de orang oetangs die hier samen met de batak mensen  in de jungle leven. En niet alleen orang oetangs maar er leven hier vele soorten apen en andere dieren. Vele oerang oetangs zijn  semi wild, ze zijn een beetje door de jaren heen gewend geraakt aan de mensen en de toeristen die er komen en daardoor komen ze dichterbij dan hele wilde apen. En na een paar uur door de jungle te hebben gestruind  zagen we de orang oetangs. Het gevoel wat ik daar midden in de jungle had, te samen met de orang oetangs was wederom weer onbeschrijfelijk en weer kon ik alleen zeggen … WAUW!!!

We hebben best wel een tijdje in de jungle gezeten en na een tijdje daar te hebben gezeten kwamen de orang oetangs dan ook dichterbij. Een paar vrouwtjes hadden baby’s en dat was heel mooi om te zien. Zo schattig die kleine orang oetangs. Na een tijdje zijn we weer door gelopen, en toen zagen we ook nog andere aapjes, ze noemen deze aapjes de funkymonkey omdat deze een hanekam op zijn hoofd heeft.

Als je onder een boom ging zitten en je had een stukje banaan in je hand dan kwamen ze uit de boom en pakte ze de banaan uit je hand, dit was erg leuk. Echt kicke aapjes die funkymonkey's. De jungle trek naar de oerang oetangs was 1 van de meest bijzondere ervaringen die ik tijdens deze reis heb meegemaakt en het dorpje Bukit Lawang  hier midden in de jungle is 1 van de meest magische plekjes die ik ooit heb gezien tijdens allebei mijn lange reizen.

Vele toeristen durven niet meer hier te komen omdat er zoveel is gebeurd, en ze zijn bang dat er weer een tsunamie komt hier maar de mensen hier hebben de toeristen nodig om te overleven dus ik wil dan ook iedereen aanbevelen om als je ooit in Indonesie bent om naar dit plekje te gaan. De batak mensen zijn opgegroeid in de jungle en ze kennen de jungle als geen ander en ze verdienen hun geld met trekkings door de jungle, je kan 1 dag doen maar ook meerdere en dan slaap je in de jungle, omdat ik niet zoveel kan klimmen en niet op een dun matje in de jungle kan slapen kon ik zo’n lange trekking helaas niet doen.

Ik zou eigenlijk tot woensdag hier blijven en dan door gaan naar Lake Toba, een meer in een krater van een vulkaan, maar ik heb een stelletje uit Londen leren kennen hier die pas is getrouwd en hun huwelijksreis is een reis van 9 maanden door Azie, dit stel gaat ook naar Lake Toba maar die gaan pas in het weekend dus ik blijf in Bukit Lawang en ga als hun door gaan naar Lake Toba gezellig met hun mee.

Er is vanavond een barbeque hier dus dat word weer gezellig..

Liefssssss van uit een Magisch Bukit Lawang! x